Letzlich hani eppis gherd und bi ganz nerves worde. Ich has chum chenne glaibä, aber es isch wirklich epper is Lagerhuis cho. Ä ganzä uwadligä Schibu Jublaner hend mis scheenä Heimätli z’Randa iigno. Luit sind diä Cheibä, heind nur Seich im Chopf und zwisched durä sinds meega am studiärä. De greescht Teil vo ihnä und ich scho gar nid, hend glaibs nonid verstandä, uf was äs durfab chund.

Pletzlich gad Tirä uif und de «Mackle More» nimmt mich us em Schrank. Är giässt es lewus Miuch-Kaffi i und schlirft gruisig drzuä. Läck dä Hengscht macht sich doch grad a d’Spice-Girls annä und brichted mitnä uber d’Areis. Waas, diä sind go Schwingä, Velofahre, en Unterirdische See besichtigä, iber en uhuärä hochi Seilbrug und ai no go Trottinettlä.

Ä Schutz und en Spiälmaschinägang speeter packt mich äs nerveses hibsches Meitli imnä huitängä Aerobic-Eiteiler und schleipft mich uisä, wo diä ganz Tschumplätä zu luiter Muisig am bled Tanzä isch. Ich glaibä, diä hend diä ganz Zeit än uhuärä Spass zämä.

Nachärä arbetsreiche Nacht bini pletzlich imnä Ruim gsi, wo sie nedy anders als Uiswärtigä, Reflexionä und so «Take-Home» Message diskutiärt hend. Da chumi ez nid duris; was wend diä hei näh?? Eppä z’Matterhorn?? Ai en Teilnähmeri tscheggt das nid so ganz und treid mich erschepft zrug id Chuchi.